Page 8 - PR5_Toolkit_PL

Włoskie organizacje stanęły w obliczu naprawdę trudnego okresu, w którym musiały zarządzać
integracją cyfrowych praktyk i narzędzi w nauczaniu, a także zmienić metodologię i przejść na
bardziej formalną edukację cyfrową. Zmiana była trudna ze względu na brak odpowiedniego

finansowania i sprzętu. Zwłaszcza podczas pandemii COVID-19 szkoły, uniwersytety i ośrodki
kształcenia dorosłych musiały polegać głównie na osobistych możliwościach nauczycieli i uczniów,
co skutkowało brakiem równych szans dla wszystkich zaangażowanych.

Nauczyciele z brakiem umiejętności mieli trudności z dostosowaniem się i radzeniem sobie z nową
sytuacją i od tego czasu powoli się do niej dostosowują. To samo można powiedzieć o uczniach z
brakiem umiejętności w zakresie narzędzi cyfrowych, trudnych do naśladowania i pomocy podczas
nauki na odległość. Innym kluczowym aspektem był brak sprzętu zarówno dla uczniów, jak i

nauczycieli/edukatorów, który utrudniał ich możliwości i narzędzia do szybkiej adaptacji i zmian.

Brak środków finansowych oraz brak szybkiej i zdecydowanej odpowiedzi ze strony władz
centralnych zmusił ośrodki VET do rozwiązania problemu za pomocą własnych funduszy lub udziału
w lokalnych i europejskich możliwościach, przy czym wiele ośrodków i szkół uczestniczyło w
działaniach finansowanych przez UE, które podniosły kompetencje nauczycieli i zapewniły niewielkie
fundusze na sprzęt i potrzeby.

Od czasu pandemii COVID-19 większość ośrodków kształcenia zawodowego i kształcenia dorosłych
nieco się zmieniła i postanowiła bardziej skupić się na edukacji cyfrowej i narzędziach cyfrowych,
zwłaszcza dla swoich nauczycieli i edukatorów, co dowodzi, że edukacja cyfrowa zajęła obecnie silną
8
pozycję w środowisku edukacyjnym, a ośrodki i szkoły nie chcą pozostać w tyle w razie potrzeby.

1.2 PORTUGALIA

Przyspieszona w ostatnich latach integracja edukacji cyfrowej w Portugalii jest ogólnym trendem w
tym kraju, a metodologie nauczania online i mieszanego stają się powszechnym podejściem do
edukacji zawodowej i uczenia się przez całe życie. Okazało się jednak, że jest to szczególnie trudne
w odniesieniu do inkluzywności tego podejścia. Ostatnia pandemia uwidoczniła znaczny brak
wymaganej infrastruktury umożliwiającej powszechny dostęp do cyfrowego formatu edukacji.
Podkreśliło to istotną kwestię: brak dostępu do wymaganych narzędzi transformacji cyfrowej
zarówno dla uczniów, jak i nauczycieli. W związku z tym główne wyzwanie związane z zarządzaniem
zmianą wykracza poza aktualizację istniejących materiałów i metodologii w celu dostosowania ich

do coraz bardziej cyfrowego świata lub podniesienia kwalifikacji nauczycieli w zakresie metodologii
cyfrowych i zapewnienia podstawowych umiejętności cyfrowych. Często sprowadza się to do
zwykłego braku sprzętu, co wymaga współdzielenia zasobów przez wielu użytkowników. Ponadto
znaczne obszary Portugalii borykają się z ograniczeniami w dostępie i/lub jakości łączności
internetowej.

Brak dostępu do wymaganych narzędzi cyfrowych po stronie słuchaczy, ale także często nauczycieli,
zmniejsza zdolność sektora edukacji dorosłych do reagowania na realistyczne potrzeby w zakresie

dostępu do odpowiedniej edukacji dorosłych w Portugalii. Środkiem zaradczym, który okazał się