Page 57 - PR5_Toolkit_PL

Potwierdzono zatem silny związek między ICT a umiejętnościami przekrojowymi, co wynika z
przeglądu literatury (Cadamuro, Bisagno, Pecini i Vezzali, 2019), w którym podkreślono, w jaki
sposób uczenie się za pośrednictwem technologii sprzyja rozwojowi umiejętności

metapoznawczych, które z kolei mogą prowadzić do lepszych wyników w nauce. Wyniki w nauce
mogą zatem nie być jedynymi istotnymi wskaźnikami, które należy wziąć pod uwagę przy
opracowywaniu lub ocenie innowacyjnych środowisk uczenia się. Te ostatnie mogą w rzeczywistości
wpływać na motywację i/lub umiejętności przekrojowe, takie jak metapoznanie, co z kolei może
mieć pośredni wpływ na uczenie się.

Technologie informacyjno-komunikacyjne mogą wspierać tych, którzy najbardziej tego potrzebują,
tj. uczniów o mniejszych umiejętnościach przekrojowych, w korzystaniu z tradycyjnej lekcji,

pomagając w ten sposób zmniejszyć przepaść między uczniami o różnych zdolnościach
metapoznawczych. Nasze wyniki potwierdzają ważną rolę technologii informacyjno-
komunikacyjnych w nowoczesnej edukacji, ponieważ zapewniają one wszystkim dzieciom
możliwość "uczenia się, jak się uczyć". Ponadto, dzięki wykorzystaniu nowych technologii, treści
mogą być manipulowane i personalizowane, co pozwala nauczycielom szanować różne style
poznawcze uczniów, promując w ten sposób nauczanie włączające. Technologie informacyjno-
komunikacyjne mogą być zatem użytecznym narzędziem zarówno dla uczniów, jak i nauczycieli, jeśli
są wykorzystywane w sposób świadomy. Powyższe rozważania prowadzą nas do uznania znaczenia
nauczycieli w skutecznym korzystaniu z TIK: założenie, że wyniki uczniów poprawiają się
automatycznie wraz z wykorzystaniem technologii jest błędne i niebezpieczne, ponieważ może
prowadzić do zbyt optymistycznych i nierealistycznych oczekiwań. Rzeczywista skuteczność 57

technologii informacyjno-komunikacyjnych zależy od tego, w jaki sposób są one wykorzystywane w
procesie nauczania (Polly & Rock, 2016; Türel & Johnson, 2012). W szczególności, większą
skuteczność ICT stwierdza się, gdy (Higgins, Xiao i Katsipataki, 2012; Vivanet, 2014):

o nauczyciel stosuje różnorodne strategie nauczania i oferuje wiele możliwości uczenia
się,
o nauczyciel zachęca do partnerskiego uczenia się,
o informacja zwrotna nauczyciel-uczeń jest zoptymalizowana,

o uczeń może przejąć kontrolę nad procesem uczenia się.

Wykorzystanie technologii informacyjno-komunikacyjnych może przyczynić się do stworzenia
skutecznych środowisk uczenia się (Smeets, 2005), ale ich wykorzystanie wymaga krytycznej refleksji
w odniesieniu do cech uczniów i podejścia do nich przez nauczycieli. Uczenie się za pośrednictwem
technologii informacyjno-komunikacyjnych musi być zorganizowane w taki sposób, aby
umiejętności metapoznawcze i samoregulacji były wzmacniane i razem przyczyniały się do
ułatwiania uczenia się. Biorąc pod uwagę głęboki związek między metapoznaniem a technologiami

informacyjno-komunikacyjnymi, konieczne jest uwzględnienie czynników motywacyjnych i
metapoznawczych w interpretacji efektów uczenia się, kwalifikując je jako kluczowe czynniki
umożliwiające czerpanie korzyści z technologii informacyjno-komunikacyjnych.